هرچقدر به سوی انسانهای بزرگ سنگ پرتاب کنیم آنها آبدیده تر می شون و ما حقیرتر چرا که فاصله خود را از آنها دور می بینیم و سنگمان به هدف نمی خورد. فاصله ات را نزدیک کن و دلت را دریا و بجای پرتاب سنگ قطره های لطیف آب را به سمت او هدایت کن تا هم مسیرت را هموار کند هم اگر خاکی بر تنه او نشسته شستشو دهد...
روحت را بزرگ کن و دلت را دریا...با پرتاب سنگ ناچاری دستهای خود را نیز زخمی کنی
|